Kto zabił? Kto zabija nadal? Jaki ma motyw? Kto będzie następny? Kim jest Twardowska? Czego chce od mistrza? Jaki ma plan? Do czego zmierza duża redaktorka? O jaki program chodzi? Gdzie jest mistrz?

Takie pytania powinny nasuwać się potencjalnemu czytelnikowi tego kryminału, zwanego także trzymającą w napięciu historią. A nawet jeśli nie trzymającą w napięciu, to chociażby pobudzającą czytelnika do jakiegokolwiek wzmożonego wysiłku umysłowego, zmierzającego do hipotetycznego rozwiązania zagadki... A dla mnie najbardziej intrygujące w całej książce było pytanie: Kim jest Mistrz? Osadzałam go w kręgach artystycznych Krakowa, wstawiałam w szeregi kultowych zespołów muzycznych, widziałam wśród niegdysiejszych elit. Od pisarza, poprzez muzyka, do poety i artysty malarza. – Upadek moralny współczesnego świata spowodował kompletną degrengoladę tego, na wskroś wrażliwego, artysty – tak myślałam.

Jakoś nie przyszło mi do głowy, aby zagłębić się w proroczy opis na okładce... I przyznaję, tak skoncentrowałam się na szczególe, że uciekł mi gdzieś i spóźnił się trochę zachwyt nad kunsztem literackim Świetlickiego; lekkością pióra, trafną ironią i mistrzostwem w postrzeganiu i opisywaniu współczesnej rzeczywistości.

Wobec czego za podsumowanie niech posłuży nam parafraza opisu z okładki:

„Pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji [str. 167], przekonujących rysów psychologicznych [str. 61], wyrazistych postaci [str. 1], znakomitych obserwacji socjologicznych [str. 95], wstrząsających scen erotycznych [str. 146], całkowicie nieprzewidywalna [str. 181], trzymająca w napięciu [str. 103 i następne]”oraz wciągająca i intrygująca (od str. 139) „powieść Marcina Świetlickiego »Dwanaście«”*.


---
* Marcin Świetlicki, „Dwanaście”, wyd. EMG, 2006; tekst z okładki.