"Achaja" wydaje się być pisana do szuflady przez nastolatkę, której wszystkie dzieła kończą się happy endem. Tak jednak nie jest. Ziemiański stworzył bohaterkę idealną - piękną, mądrą, inteligentną. Niestety. Achaja ma macochę, żądną władzy i wszystkiego innego, która w gruncie rzeczy zazdrości Achai urody, wykształcenia i taktu. Wysyła ją więc do wojska, gdzie ta uczy się życia, jednak później staje się niewolnicą na długie lata. Gorzej być nie może? A jednak. Achaja zostaje prostytutką i usilnie stara się przeżyć.

Temu wszystkiemu towarzyszą ciekawe intrygi. Powieść jest interesująca i wciągająca, ale bardzo przesłodzona. Książkę czyta się szybko i bez większych problemów. Polecałabym ją młodszym czytelnikom, gdyby nie fakt, że jest w niej pełno wulgarnych zwrotów i brzydkich określeń.

Poza Achają Ziemiański przedstawia innych bohaterów, takich jak Sirius ("szlachetny rycerz", który tak naprawdę szlachetnym nie jest...) i Zaan. Razem wycinają numery, których największy oszust by się nie powstydził (moim zdaniem to wątek humorystyczny, chociażby w pierwszej części książki). Oraz Meredith - czarownik, o którego historii nie powiem, aby nie uchylać rąbka tej tajemnicy.

Książkę mogę polecić na rozluźnienie, na deszczowe wieczory przy gorącej herbacie, bo nie jest to jednak ambitne czy wielkie dzieło.