W opinii wielu czytelników życie i twórczość Barbary Rosiek zamknęła jedna książka – „Pamiętnik narkomanki”. Tymczasem kilka lat po jej pierwszym wydaniu powstała „Kokaina”, odrzucona i zapomniana, bo zaprzeczała istnieniu prostego happy endu. Napisana w formie wspomnienia, jest przede wszystkim wstrząsającym świadectwem choroby duszy i ciała autorki na miesiąc przed planowanym samobójstwem. Impresywna, szczera, odarta z dystansu spowiedź autorki pomaga zrozumieć tych, którzy dręczeni niemocą poznania tajemnicy życia i śmierci, nie mając nadziei na miłość, za teren swojego życia obierają najczarniejsze z bagien. Świat narkotyków, urojeń i chorób pozwala uśpić dręczącą ich świadomość, skraca i znieczula oczekiwanie na ostateczne rozwiązanie – na śmierć.

[Pracownia Słów, 2003]