Ani przez chwilę Louise nie wyobrażała sobie końca ich związku. Była szaleńczo ufna, ufniejsza, niż są do tego zdolne najbardziej naiwne kobiety. Miała niezachwianą pewność co do jego uczuć. Była szczęśliwa, niczego nie podejrzewając. Stephen nie wyprowadzał jej z tego stanu błogości, dość niezrozumiałego u osoby zazwyczaj tak przenikliwej. W konsekwencji wiadomość o rozpadzie ich związku uderzyła w nią z całą siłą. W jednej sekundzie została odtrącona. Zniszczona. Po prostu zapomniała, że trzeba się osłaniać. Podobnie jak ofiary poważnych wypadków, nigdy już nie miała odzyskać w pełni dawnej sprawności*.


---
* Philippe Besson, "Babie lato", tłum. Grażyna Majcher, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2005, s. 98.