Niewiele książek w mojej biblioteczce zasługuje na to miano:"Powrócić i zakupić".
"Bikini"; nie przeczytałam jednym tchem i raczej ciężko to zrobić.Pierwsza i najtrudniejsza część książki jest swoistym sprawdzianem.Sprawdzianem Naszej chęci czytania opisów.Długich lecz jak się później okazuje niezmiernie ważnych.
Czytelniczkami z reguły są kobiety a te jak ogólnikowo oceniono nie lubią tematów wojennych.Tych opisów samolotów ,statków ,rang i właściwości poszczególnych materiałów użytych do zagłady.W miarę czytania przestaje się to jednak dłużyć.Fabuła opisana obrazem jest dużo ciekawsza niż słowem.
Wysmakowana do końca staje się krzykiem jednostki w obronie piękna.
Tak !Jest pełna patosu ale pozwala na chwilę zapomnienia i refleksji nad bogiem porządkiem i wartościami.
Niebywała stylistyka i zabawa językiem pozwala całkowicie oddać się i zatracić w woli autora.Panie Wiśniewski.Wielki szacun.Podołał Pan zadaniu zmierzenia się z mitem autora Jednej książki.

Książkę w kilku słowach można streścić jako próbę pokazania różnych punktów widzenia obrazu bombardowanego Drezna oraz życia w zniszczonym mieście.
Dwoje głównych bohaterów to wyśmienici fotografowie a łączy ich robienie zdjęć zniszczonego miasta.Obraz Drezna kobiety ,której wojna zabrała wszystko oraz przebojowego fotografika najlepszego amerykańskiego dziennika diametralnie się różnią i dzięki temu tych dwoje się odnajduje.
Dramatyczne ujęcia uchwycone sercem utrwalone kliszą otwierają jej drogę do american dream.Ale łatwe rozwiązania nie sprawdzają się u Wiśniewskiego i na koniec częstuje Nas prawdziwym dramatycznym zakończeniem.
Książka wzruszająca od samego początku aż do ostatnich linijek,zaskakująca w wyrazie i bardzo pięknie odmalowana.
Proszę o zarezerwowanie sobie kilku godzin wolnych bo naprawdę ciężko się oderwać.