Relacja Stefana Mellera (4 lipca 1942 - 4 lutego 2008) - to nie tylko zapis wyjątkowo barwnego życiorysu, którym można by obdzielić kilka osób. Urodzony we Francji, wrócił do Polski jako mały chłopiec; lata licealne spędził w Genewie i na warszawskiej Pradze, a okres studiów - w Krakowie i Warszawie. To także niezwykły obraz losów polskich inteligentów z pokolenia Marca ’68 roku. Niektórzy z nich, napiętnowani w czarnosecinnej kampanii propagandowej, zdecydowali się na emigrację; inni - jak Stefan Meller - postanowili zostać w kraju, płacąc za to cenę sześcioletniego przymusowego bezrobocia. Autor dopiero po doktoracie otrzymał możliwość etatowej pracy, najpierw w filii UW w Białymstoku, a potem również w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej.

Po upadku komunizmu Stefan Meller podjął decyzję o rozpoczęciu pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Był wicedyrektorem i dyrektorem Departamentu Europy, wiceministrem, ambasadorem we Francji, ponownie wiceministrem, ambasadorem w Rosji, wreszcie - ministrem spraw zagranicznych. Złożył rezygnację, ponieważ nie był w stanie zaakceptować wejścia Andrzeja Leppera i Romana Giertycha do koalicji rządowej. Książka, która oddajemy do rąk czytelników, obejmuje lata pracy w MSZ, czyli okres 1992-2006.

Na tydzień przed śmiercią Stefan Meller wziął do ręki pierwszy tom "Świata według Mellera".

[Rosner i Wspólnicy, 2008]