Czym jest śmierć? Na to pytanie autor "Zapisków..." - sanitariusz pracujący na oddziale dla nieuleczalnie chorych - nie odpowiada. On żyje obok śmierci, obserwuje ją, spełnia najlepiej jak potrafi swój obowiązek jej ostatniego często świadka. Przede wszystkim jednak we wszystkich czynnościach, jakie wykonuje - jako pracownik szpitala, a przede wszystkim jako Człowiek - sakralizuje śmierć i osoby ku niej zmierzające (jak słusznie w posłowiu zauważył Jan Błoński*). Ogół zjawisk towarzyszących pacjentom, które wydają się przynależeć do sfery profanum: mocz, krew, wymiociny, pot, a nade wszystko ich właścicieli zbliżajacych się ku śmierci, autor przenosi w sferę sacrum - swoim podejściem do umierających oraz myśleniem o nich. Bo jest w tym myśleniu powaga, godność i szacunek wobec człowieka niejednokrotnie całkowicie zniedołężniałego, sparaliżowanego, niemogącego funkcjonować samodzielnie na ostatnim etapie swojego życia.

A wszystko to Jacek Baczak zawarł w króciuchnej książce, używając pięknej metaforyki, ważąc słowa oszczędnie, a zawierając w nich maksimum treści.

Piękna książka człowieka dojrzałego intelektualnie i życiowo o obcowaniu ze śmiercią.


---
* Wydawnictwo "Znak", Kraków 1997.