W "Rzece zapomnienia", wyjątkowym dzienniku z pieszej wyprawy w górę rzeki Curueno: "samotnej zielonej rzeki przecinającej w linii pionowej serce gór Leonu", Llamazares powraca do zakątków, w których jako dziecko spędzał letnie wakacje. Książka to niezwykła; balansuje na pograniczu powieści, przewodnika i dziennika, gdzie krajobraz, etnograficzny koloryt oraz historia małego, zagubionego pośród gór skrawka hiszpańskiej geografii i jej ostatnich wiernych mieszkańców zamienia się we wzruszającą, pełną liryzmu opowieść.

Autor "Żółtego deszczu" i "Scen z niemego kina" jest znakomitym gawędziarzem, nikt nie potrafi tak jak on zaklinać w poezję zwykłej codziennej rzeczywistości: czar prowincji, zapach kastylijskiej wsi, smak zapirenejskiej kuchni, rozgrzany hiszpańskim latem i ponadczasowymi prawdami o życiu. Fragment hiszpańskiej ziemi staje się pod subtelnym piórem Llamazaresa przesiąkniętym liryką miejscem magicznym; przywołuje na myśl Drohobycz Brunona Schulza czy Macondo Garcíi Márqueza. Dzięki Llamazaresowi i jego "Rzece" zdajemy sobie sprawę, że każdy z nas ma swój magiczny zakątek zakopany na dnie pamięci.

[Muza, 2007]