Jest to jedna z książek, które zrobiły na mnie największe wrażenie i której bohaterowie zostają w pamięci ze swoimi zaletami, wadami i postawami.

Głównym bohaterem jest niedoceniany architekt, który swoje budynki tworzy nie według mody - nie "pod masy", ale tak, jak uważa za słuszne i piękne. Nie poddaje się, gdy nikt nie chce u niego zamówić projektu, tylko czeka, aż ktoś go doceni, bo on nie ugnie się pod presją mas.

Ayn Rand w swojej książce pokazuje inny system wartości niż ten przyjęty przez wszystkich, a także podaje argumenty na rzecz tezy, że my wszyscy jesteśmy w błędzie. Egoizm, uważany za wielką wadę człowieka, ukazany jest przez nią jako zaleta, która pozwala człowiekowi funkcjonować, a także docenić swoją wartość, gdy inni w nią wątpią.

Wydaje mi się, że postawę głównego bohatera można często odnieść do naszego życia i nauczyć się od tego bohatera wiary w siebie i nieugięcia się przed masą, która nas otacza z każdej strony. Pokazuje, że to, co wszystkim wydaje się cudowne, powinniśmy i tak sami oceniać, a nie tylko zgadzać się z oceną innych.