Marcina Szczygielskiego już dziś śmiało można tytułować gwiazdą polskiej literatury mniejszości seksualnych, choć na pewno będzie to niepełne określenie. Na swoim pisarskim koncie ma on jeszcze książki bez wątków gejowskich (opisujące pracę w redakcjach prestiżowych czasopism cykle: "PL-BOY" oraz "Nasturcje i ćwoki") oraz powieści dla młodzieży ("Omega", "Za niebieskimi drzwiami"). Jednak prawdziwym przełom dla jego twórczości stanowi Berek, który ukazał się w ramach tzw. "gejowskiej jesieni 2007". To właśnie tę książkę można nazwać kultową – stała się ona przyczynkiem do coming outu, zarówno Szczygielskiego, jaki i jego wieloletniego partnera Tomasza Raczka, otwarła kolejny powieściowy cykl ("Kroniki nierówności"), została przeniesiona na deski teatru ("Berek, czyli upiór w moherze" w reżyserii Andrzeja Rozhina, z Pawłem Małaszyńskim i Ewą Kasprzyk w rolach głównych), a obecnie doczekała się już czwartego wydania.

"Berek" został oparty na błyskotliwym koncepcie: próbie pogodzenia światów, których w powszechnej świadomości społecznej pogodzić się nie da. Szczygielski umieszcza po sąsiedzku wyemancypowanego geja i typową przedstawicielkę tak zwanych "moherowych beretów". Paweł Sieniawski i Anna Lewandowska pałają do siebie szczerą nienawiścią – podkładają sobie psie ekskrementy na wycieraczki, wyzywają się, uciekają się do pomocy policji, aby pognębić przeciwnika – w tym pojedynku nie ma przerwy, a zgoda między dwojgiem antagonistów wydaje się niemożliwa. Jednak co się stanie, kiedy w wyniku splotu przypadkowych okoliczności dojdzie do zderzenia tych dwóch, tak odległych światów? Czy Paweł i Anna – skazani tylko na siebie – znajdą porozumienie? (...)


Zapraszamy do zapoznania się z całością recenzji w magazynie BiblioNETkowym "Literadar":

Autor recenzji: Michał Paweł Urbaniak

Recenzja ukazała się w magazynie BiblioNETkowym Literadar (nr 9-10)