1. Jakub Nowak, "Amnezjak" - tekst ten wniósł wiele świeżości do antologii, trzeba go przeczytać! Niesamowita gra konwencjami, najbardziej fantastycznie wykreowany świat. Polecam zwłaszcza kibicom, którzy przeklinali przełożenie rewanżu Wisła - Lazio z powodu błotnistej murawy i w konsekwencji odpadnięcie Wisły z europejskich pucharów. Nowak! Co? Ty, k***o!

1. Jacek Dukaj, "Science fiction" - Dukaj zapętla tu wszystko, co się da, oddaje hołd matematyce i logicznemu wnioskowaniu, a także brazylijskim kobietom. Puszcza przy tym oko do czytelnika, choć wątki marsjańskie czyta się, jak to u Dukaja, ciężko. Oczywiście równie dobrze można by go wyłączyć z rankingu, bo stanowi odrębny gatunek SF - Dukaj konkuruje od dłuższego czasu sam ze sobą. Miejsce ex aequo z Nowakiem, na zachętę.

3. Alexander Gütsche, "Ciśnienie ewolucyjne" - SF najbliższa z antologii dzisiejszym czasom, dzisiejszej Polsce, a jednocześnie wybiegająca w przyszłość. Trochę podobna do "Trzeciego Adama", ale bardziej wiarygodna. Oszałamiające tempo, luz. Miażdżąca końcówka. Bardzo fajna lektura.

4. Cezary Zbierzchowski, "Smutek parseków" - wiele grzybów w barszczu i dla mnie - wcale nie za wiele. Czyta się w silnym napięciu. Odświeżona stara, dobra klasyczna SF, niczym "Ślepowidzenie" Wattsa. Ma też w sobie coś z lemowskich podróży statkami kosmicznymi, a także "Piaseczników" Martina.

4. Rafał Kosik, "A pierwsi będą ostatnimi" - dobrze oddana osobowość głównego bohatera i jego relacje z współmieszkańcami. Kapitalne, zaskakujące zakończenie. Motto: człowiek zawsze pozostanie człowiekiem - ze swoimi przywarami, ale też dążeniem do ekspansji.

6. Andrzej Miszczak, "Impneurium" - tu z kolei zakończenie nie przypadło mi do gustu, natomiast połączenie wątków medycznych, terrorystycznych i religijnych - całkiem oryginalne.

7. Paweł Majka, "Pseudaki" - baśń SF, w ciekawej formie oddane zachowanie sztucznej inteligencji, a także podejście do świata postapokaliptycznego. Opowiadanie typu "droga", podobne w wymowie do "Hobbita", gdzie człowiek również nie grywał pierwszych skrzypiec, ale w końcu zyskał nadzieję na odmianę swojego losu.

8. Wojciech Szyda, "Królestwo myśli" - brawo za próbę napisania hard science fiction, ale rzecz wydaje mi się niedopracowana. Krótka piłka: co się stanie w Królestwie Myśli, gdy jedna osoba zażyczy sobie drugą zabić, a ta druga - obronić się przed zabójstwem?

9. Michał Cetnarowski, "Godzina nadawania" - nastrojowe, ale nie zapadło mi szczególnie w pamięć.

10. Michał Protasiuk, "Trzeci Adam" - moim zdaniem, naciągany pomysł. Narodziny sztucznej inteligencji w systemie kierowania ruchem drogowym? Znów krótka piłka. Jeśli ktoś programuje światła na skrzyżowaniach, to może sobie wybrać dowolny algorytm na ustalanie koloru światła na jednej drodze, ale na drodze prostopadłej będzie po prostu odwrotne światło. If swiatlo1==zielone then swiatlo2=czerwone etc. Jak program komputerowy może obejść takie ograniczenie? Niestety, nie uwierzyłem kompletnie autorowi. W wątek miłosny też nie.

11. Błażej Jaworowski, "Otchłań ptaków",

12. Marcin Przybyłek, "Wymiar wewnętrzny" - dwa ostatnie opowiadania zwodzą czytelnika: wiele oferują i pozostawiają niedosyt nierozwiązanej tajemnicy. Prawdopodobnie niska pozycja "Otchłani" może wywołać dyskusję, ale ten ranking to tylko moje zdanie i nie zamierzam go nikomu narzucać.

Podsumowując, opowiadania 1-8 są godne polecenia, a pozostałe też nie są złe. Po prostu któreś musiały znaleźć się niżej w rankingu. Całą antologię oceniam wysoko, na 5,5.