"Bez mojej zgody" to pierwsza książka Jodi Picoult, którą przeczytałam. Co mogę o niej powiedzieć?

Książka ta opowiada o trzynastoletniej dziewczynce, która powinna, jak większość jej rówieśniczek, oglądać kolorowe pisemka, słuchać głośnej muzyki i rozmawiać o chłopakach, ale... Anna nie ma życia "normalnej" nastolatki.

"Jest chora - bidulka" - pomyśli teraz każdy z was, jednak to nieprawda! TA 13-letnia dziewczynka jest zdrowa; mimo to jest nieustannie poddawana operacjom i ciągle wraca do szpitala. Dlaczego? Bo ma chorą siostrę, bo jest jej idealnym dawcą dla niej, bo po to właśnie przyszła na świat...

Nastolatki w jej wieku często ciekawi pytanie, skąd się biorą dzieci - jednak Anna wciąż pyta, dlaczego przychodzą na świat; biedna dziewczyna odkąd tylko pojawiła się na świecie wie, ze tym, czego od niej wymagają, jest utrzymanie przy życiu starszej, chorej siostry - Kate.

"Bez mojej zgody": tymi słowami Anna wyjaśnia adwokatowi to, co robią z nią rodzice, to ciągłe ciąganie po szpitalach, te bolesne zabiegi i operacje, na których zgodę wyraża nie dziewczynka, lecz jej rodzice, którzy podpisują odpowiednie dokumenty, a teraz, teraz chcą jej jeszcze "zabrać" nerkę...

Trzynastolatka zgłasza pozew do sądu o usamowolnienie w sprawach medycznych. Czy to jest tylko jej egoistyczne pragnienie? Czy to, że Anna domaga się życia zwyczajnej nastolatki, równa się skazaniu siostry na śmierć (tak się stanie, jeśli Kate nie dostanie nerki)?

Zakończenie książki jest bardzo zaskakujące, ja sama płakałam nad losem całej rodziny Fitzgeraldów...

Nie sposób opowiedzieć, jak kończy się ta książka, zachęcam wszystkich do jej przeczytania, bo naprawdę warto odpowiedzieć sobie na główne pytanie zawarte w tej książce: Czy warto ryzykować życie zdrowego dziecka dla ratowania życia chorego?