Wszyscy grają w karty na werandzie. Na wpół ogłupiałe ćmy trzepocą wokół naftowej lampy. JEJ nie przyciąga żaden świetlisty krąg. ONA siedzi samotnie w swoim pokoju, oddzielona od tłumu, który ją zapomniał, ponieważ tak niewiele waży. Nie odciska się na nikim. Z wielowarstwowego pakietu starannie odwija jedną żyletkę. Zawsze ma ją przy sobie, gdziekolwiek jest. Żyletka śmieje się do niej, jak oblubieniec do oblubienicy. ONA ostrożnie próbuje ostrza - ostre jak brzytwa. Potem kilkakrotnie wciska żyletkę głęboko w grzbiet dłoni, ale przecież nie na tyle głęboko, aby uszkodzić ścięgna. W ogóle nic nie boli. Metal wżyna się w ciało jak w masło. Przez moment w zamkniętej wcześniej tkance zieje szpara jak w skrzynce pocztowej, potem w trudach utrzymana w ryzach krew tryska zza przeszkody. W sumie są cztery cięcia. To wystarczy, inaczej się wykrwawi. Żyletka zostaje wytarta i zapakowana. Przez cały czas jasnoczerwona krew płynie i kapie z ran brudząc wszystko na swej drodze. Płynie ciepło i bezgłośnie i całkiem przyjemnie. Jest tak bardzo płynna. Płynie bez ustanku. Barwi wszystko na czerwono. Cztery przecięcia, z których wypływa bez ustanku. Na podłodze, a także na pościeli cztery cieniutkie strumyczki łączą się w rwącą rzekę. Śladem moich łez podążaj, strumyk przyjmie ciebie wnet. Tworzy się niewielka kałuża. A krew płynie dalej. Płynie i płynie i płynie i płynie.

Uczucia zawsze są śmieszne, zwłaszcza jednak, kiedy dostaną się w ręce osób niepowołanych.

W miarę przybywania lat i inteligencji wartość kobiety spada.

(...) taka by go raczej zagrzewała niż hamowała. W końcu jej zależy na tym, żeby uzbierać wielu klientów w możliwie krótkich odstępach czasu, w przeciwieństwie do mężczyzny, u którego jest odwrotnie, bo on chce możliwie jak najdłużej coś z tego mieć. Może kiedyś nie będzie mógł, i wtedy zostaną mu tylko wspomnienia.
Tak się składa, że obydwie płcie zawsze chcą czegoś dokładnie przeciwnego.