Druga część dwutomowej powieści Roberta Gravesa o Cesarstwie Rzymskim w początkach chrześcijaństwa, która jest niezwykle finezyjnym studium władzy.

Klaudiusz, członek rodziny cesarskiej, przez całe życie uważany za półgłówka, lekceważony jako jąkała i kuternogą, a jednak uczciwy, prawy, sprawiedliwy i lojalny, nagle, w niezwykłych okolicznościach zostaje cesarzem. Powoduje to przełom w jego życiu. Stopniowo staje się władcą coraz bardziej okrutnym, do czego w dużej mierze przyczynia się żona, Messalina. Kocha ją ślepą miłością, w stosunku do niej pozostaje dawnym Klaudiuszem, lecz Messalina okazuje się niegodną jego oddania i zaufania.

[Wydawnictwo Muza, 2001]