"Harmonia caelestis" to najbardziej znana powieść Pétera Esterházego, laureata wielu europejskich nagród literackich, między innymi Nagrody Pokojowej Niemieckich Księgarzy, potomka jednego z najznamienitszych rodów arystokratycznych. Opublikowana w roku 2000, stała się sensacją nie tylko na Węgrzech, ale w całej niemal Europie. Autor pracował nad nią dziewięć lat, gromadząc materiały.

Pierwsza część powieści to zbiór anegdot, wypisków, obrazków z różnych epok, cytatów i parafraz ułożonych w intrygującą mozaikę refleksji i przypowieści. W drugiej części autor opowiada o historii swojej najbliższej rodziny, o życiu arystokracji węgierskiej w czasach komunizmu: o utracie majątku, wysiedleniu z Budapesztu na prowincję, biedzie, trudnościach w znalezieniu pracy, donosach, próbie zachowania godności i stylu. Nie jest to jednak typowa saga rodzinna ani powieść autobiograficzna, to opowieść zawikłana, wieloznaczna i pełna ironicznego humoru. Jak mówi sam autor: "Znajdzie się więc czytelnik, który czytając tę książkę jako kronikę, odkryje tysiące braków. Choć została stworzona z rzeczywistości, czytać ją należy jako powieść, i nie żądać od niej ani mniej, ani więcej, niż powieść może dać (wszystko)".

[Czytelnik, 2007]