Na komiksach o Thorgalu wychowało się zapewne całe pokolenie i obok "Yansa" czy "Asteriksa" stanowiły one główną lekturę młodzieży u progu transformacji; była to też jedna z nielicznych serii, która ukazywała się w Polsce cały czas, mimo załamania się rynku komiksów w latach dziewięćdziesiątych. Późniejszy jego renesans również nie osłabił popularności tej serii – chociaż wśród nowych czytelników nie zyskała ona już takiej popularności. Lata mijają, a "Thorgal" cały czas się ukazuje, pomimo zmienionego składu autorskiego. Zresztą zmian w serii ostatnimi czasy było wiele, a "Bitwa o Asgard" to doskonały tego przykład.

Omawiany komiks jest bezpośrednią kontynuacją albumów "Ja, Jolan" oraz "Tarcza Thora"; finalizuje również główny wątek stanowiący ich wspólną oś. Przypomnieć należy tylko, że w roli głównej zamiast Thorgala pojawia się jego syn, Jolan. W "Bitwie o Asgard" jego zadaniem jest zdobycie w Asgardzie jabłka wiecznej młodości, ale, jak to bywa w takich przypadkach, sprawy się komplikują i dochodzi do walnej bitwy, w której marionetkowa armia Jolana ściera się z gigantami Lokiego. To krótkie i zdawkowe streszczenie, ale niestety wyczerpujące, gdyż w albumie niewiele więcej się dzieje. Jest wiele scen, które zajmują sporo miejsca, jednak nic nie wnoszą do samej opowieści. Na przykład co jakiś czas pojawiają się "przebitki" o losach Thorgala, które prawdopodobnie mają być łącznikiem z następnymi tomami, lecz do historii opowiadanej w "Bitwie o Asgard" pasują jak kwiatek do kożucha.

Warto poświęcić kilka słów postaci Jolana. Odchodząc, Jean Van Hamme wymógł, by nowy bohater serii był równie szlachetny, jak jego poprzednik. (...)



Zapraszamy do zapoznania się z całością recenzji w magazynie BiblioNETkowym "Literadar":

autor recenzji: Tymoteusz Wronka



Recenzja ukazała się w magazynie BiblioNETkowym Literadar (nr 6)