Myślą przewodnią tej niewielkiej, bardzo prostej, klarownej i mądrej książeczki jest to, że ponieważ jesteśmy przykładem dla naszych dzieci, powinniśmy przede wszystkim uporządkować nasze własne życie, zarówno fizyczne, jak i duchowe, albowiem tylko postępując według wyznawanych zasad we własnym życiu, mamy szansę uzyskać zaufanie nastolatka i zbudować więź niezbędną do przekazania mu owych wartości dla nas ważnych.

"Życie emocjonalne dzieci i młodzieży przywodzi na myśl zasadę lustrzanego odbicia: dzieci nie inicjują miłości, lecz ją odzwierciedlają. Jeżeli obdarzysz je miłością, odwzajemniają się; jeżeli nie dasz im nic, nie będą miały czym się odwzajemnić. Podobnie: miłość nie uwarunkowana odwzajemniona będzie w sposób nie uwarunkowany, uwarunkowaną nastolatek odda ci warunkowo"*.

A zatem niezbędnym czynnikiem budującym więź z nastolatkiem jest afirmacja emocjonalna i intelektualna nieustannie udzielana mu przez rodziców. Nastolatki, podobnie jak dzieci, o wiele lepiej zapamiętują to, jak czuły się w danej sytuacji, niż szczegóły i fakty, a zatem ważne jest, aby nastolatek czuł się zrozumiany i akceptowany: "musi istnieć seria przyjemnych wspomnień, w których będą gromadziły się fakty - zwłaszcza fakty duchowe"*. "Gdy dziecko wchodzi w wiek młodzieńczy, potrzebuje nieustannie mieć świadomość, że jest kochane i akceptowane przez swoich rodziców"*.

"Tylko prawidłowe naładowanie "akumulatora" emocjonalnego umożliwi nastolatkowi właściwy rozwój i osiągnięcie pełni możliwości. Twoim obowiązkiem jako rodzica jest zrobić wszystko, aby ten »akumulator« był zawsze naładowany"*.


---
* Ross Campbell, "Twój nastolatek potrzebuje ciebie", przeł. Andrzej Gandecki, wyd. Towarzystwo Krzewienia Etyki Chrześcijańskiej, Kraków 1991.