Na wstępie zaznaczę, że mam spore wątpliwości dotyczące autorstwa tej książki. Chociaż w sieci krąży jako książka Anthony'ego de Mello "Niczego się nie wyrzekać, do niczego nie przywiązywać", nigdzie nie mogłam znaleźć informacji, że taka książka rzeczywiście została wydana. Ponadto bardzo odbiega od innych dzieł de Mella, nie zgadza się także z jego biografią.

Ponieważ trafiłam na tę książkę właśnie ze względu na autora, warto napisać kilka słów o tym, o czym ona jest, żeby czytelnik mógł się wcześniej dowiedzieć, jakiego rodzaju jest to publikacja.

Autor rozprawia się w niej z różnymi nieścisłościami w tłumaczeniach dzieł Zygmunta Freuda na język angielski. Bardzo ciekawie wyjaśnia, które terminy zostały źle oddane w tłumaczeniu, przez co spłyciły lub wypaczyły myśli twórcy psychoanalizy. Ponadto uświadamia, jak bardzo ważna jest w czytaniu Freuda znajomość kultury europejskiej, w szczególności zaś jej korzeni w mitologii starożytnych Greków i Rzymian, jak również dzieł niemieckich pisarzy, np. Goethego. Rozwija wątki dotyczące mitów, po które sięgał Freud opisując takie zjawiska, jak kompleks Edypa, ukazując, jak ważna jest ich dokładna analiza. Wyjaśnia też, dlaczego terminy "id", "ego" oraz "superego", choć przyjęły się w psychologii, nie są odpowiednie dla oddania intencji Freuda. Przekonuje też, że anglojęzyczne wydania Freuda zupełnie odarły jego dzieła z zainteresowania duszą.

Pozycja adresowana jest przede wszystkim do osób, które interesują się psychoanalizą i dziełami Freuda. Jest to swoisty zbiór przypisów do wędrówki poprzez jego najważniejsze dzieła, które czytane w przekładach często tracą głębię jego koncepcji.