Powieść ta, faktyczny debiut jednego z najwybitniejszych pisarzy kubańskich, Alejo Carpentiera (1904-1980), zainicjowała - w roku 1949 - jego świetną trylogię (kolejnymi ogniwami były: "Podróż do źródeł czasu", 1953, i "Eksplozja w »Katedrze«", 1958) i wprowadziła autora na światową scenę literacką. Zrodziły ją obserwacje poczynione przez pisarza w czasie pobytu na Haiti i dojrzewające w jego artystycznej świadomości pojmowanie osobliwości kulturowej Ameryki Łacińskiej jako społeczności multietnicznej, wielobarwnej i w swoisty sposób "wielopłaszczyznowej" - takiej, w której magia, gusła i wszechpotężne wudu są równie realne jak rzeczywistość materialna. Powieść przedstawia przybycie na Haiti Marii Pauliny Bonaparte, ukochanej siostry Napoleona, i objęcie władzy królewskiej przez czarnoskórego Henri Christopha; ten historyczny epizod służy za pretekst do wykreowania postaci jednookiego Murzyna, nazwiskiem Mackandal, obdarzonej nadprzyrodzonymi właściwościami, przede wszystkim nieśmiertelnością. Mackandal skupia w sobie dziedzictwo wszystkich kultur, religii i mitologii - europejskich, prekolumbijskich i afrykańskich, a także azjatyckich - stapiających się w obyczajowości Karaibów w feeryczną syntezę, dodającą ludziom krzywdzonym i poniżanym siły do znoszenia ich ciężkiego losu. Powieść Carpentiera jest więc wielką metaforą doli człowieczej Latynosów - głównego problemu drążonego przez tego świetnego pisarza w całej jego twórczości.


[Wydawnictwo Muza SA, 2000]