"W zasadzie większość rzeczy jest możliwa, jeśli zignoruje się niemożliwe aspekty". (Tom Holt, Jeszcze Większy Zderzacz Hadronów). Nie, żebym miała z tym zdaniem coś wspólnego, za to jak ładnie ono wygląda w opowiadaniu scifi.
Jestem osobą, którą urzekają wszystkie próby flirtowania z możliwością manipulacji czasem. Do nieskończoności. Opowiadanie zamieszczone w "Nowej Fantastyce" autorstwa Toma Holta również mnie urzekło. Jak przyjemnie jest czytać o zapętleniu czasu i o możliwościach podróży wstecz. To wszystko sprawiło, że właśnie nabyłam (mimo obietnicy oszczędzania) Ziemia, powietrze, ogień i... budyń (Holt Tom (Holt Thomas, pseud. Parker K. J.)). I nic to, że ma beznadziejnie głupi tytuł, naciąganą notę biograficzną autora i okładkę, która tak bardzo przypomina mi obwolutę "Jedz, módl się i kochaj" (którego to typu literatury nie trawię z zasady), że pierwsze, co zrobiłam, to obłożyłam nowy nabytek. Gazetą. Nic to też, że Holt porównywany jest do Pratchetta, do którego sięgnęłam jak sądzę za późno na to, aby go polubić. Liczę, że zachłysnę się fabułą tak, jak w opowiadaniu. I że ruszę w podróż po czasie.