Te wspomnienia są niewiarygodne, ale prawdziwe. Mieczysław Kita napisał je sześćdziesiąt siedem lat po wojnie - dla potomnych - o jego młodzieńczych latach i przeżyciu gehenny w obozach koncentracyjnych: Auschwitz, Neuengamme, Gross-Rosen, Flossenbürg-Hersbruck i Dachau.

Książka napisana jest barwnym językiem, a dynamika wielu scen doskonale oddaje charakter autora: czupurnego chłopaka, któremu spryt i odwaga wiele razy uratowały życie.

[Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, 2009]