Historia odwiecznych paradoksów życiowych, które sprawiają, że ludzie całkiem odmienni lgną do siebie niejako wbrew wszystkiemu. Ammaniti opowiada o związkach, które nigdy nie powinny się spełnić. Bo cóż mają ze sobą wspólnego nadwrażliwy chłopiec z biednej rodziny, niemal patologicznej i pewna siebie piękna dziewczyna, córka najbardziej wpływowego człowieka w mieście. Podobnie związek introwertycznej dziewicy w średnim wieku i Don Juana z bożej łaski, którego miłosne podboje ocierają się o absurd.
Paradoks goni paradoks. Proza Ammanitiego jest niespokojna i poruszająca. Autor pisząc o miłości, stwarzając bohaterów, nie tylko nie popada w banał, ale czyni to w sposób, który nie pozwala pozostać obojętnym. A o to przecież chodzi.

[Wydawnictwo Muza, 2002]