"Batalista" – bardziej niż powieść jest to traktat o wojnie, człowieku, świecie i popełnianych w nim okrucieństwach. Jest to też książka kreśląca przejmujące portrety psychologiczne dwojga bohaterów. Były reporter wojenny zamyka się w stojącej na uboczu wieży, na której ścianach maluje wielki obraz, próbując na nim uchwycić przyczyny i istotę wojny; odwiedza go człowiek, któremu zdjęcie zrobione na wojnie przez głównego bohatera zniszczyło życie. Człowiek ów planuje się zemścić. Wokół tego faktu zawiązuje się fabuła.

Można rzec, że częściowo to rozliczenie się autora z przeszłością, gdyż powieść jest bardzo intymna, poniekąd autobiograficzna - Reverte był korespondentem wojennym przez wiele lat. Doskonały język: plastyczny i bogaty. Choć akurat w tym przypadku nie jest on tak przyjazny dla czytelnika, jak to u Péreza-Revertego bywa.

Powieść spowija tragizm, momentami klimat przytłacza, intryga właściwie żadna, gdyż mamy do czynienia w zasadzie z dwiema postaciami i ich dyskusjami oraz retrospekcjami, co nie zmienia faktu, że jest to mistrzowsko napisana książka, mądra i głęboka.

Osobiście wolę, kiedy erudycja i wielopłaszczyznowość są zrównoważone dynamiczną akcją, tutaj tego nie ma, dlatego mimo że książka jest wybitna - do moich ulubionych powieści wszech czasów się nie zalicza.

Konkludując – ta książka jest jak dojrzałe wytrawne wino, ale nie zawsze mamy ochotę na tak cierpkie rzeczy; tak czy siak warto, przeczytać, bo każda pozycja tego pisarza to spotkanie z literaturą światowej klasy.