Wyobraźcie sobie kraj, w którym rodzina może się wyrzec jedenastoletniej dziewczynki, bo ta nie godzi się na współżycie z trzy razy od niej starszym mężem; kraj, w którym tragiczną śmierć czternastolatki można uznać za błogosławieństwo, bo dzięki temu nie będzie musiała żyć z piętnem hańby, jaką jest dokonany na niej gwałt; kraj, w którym każdą obrazę można pomścić krwią. Ten kraj to Saba, niegdyś kraina mlekiem i miodem płynąca, a w latach 60. ubiegłego wieku – pustoszony przez wojnę Jemen. Tam dumni Beduini przemierzają pustynię, a lojalność, więzy krwi i honor znaczą wszystko. W tym świecie wyrastała Khadija al-Salami – mimowolny świadek rzeczy, do których oglądania nie powinno być nigdy zmuszone żadne dziecko. Książka opowiada o tym, jak udało jej się odnieść zwycięstwo nad traumatycznymi przeżyciami swojego dzieciństwa. Jest to opowieść pełna przygód, dramatów i świadectwo przetrwania. Khadija udowadnia, że to nie własne przeżycia, lecz sposób, w jaki się z nimi zmagamy, wyznaczają naszą drogę życiową.

[Wydawnictwo Muza, 2005]