O „Malowanym ptaku” słyszałam sporo, zanim po niego sięgnęłam. Obsceniczność i brutalność w książce wywoływały wśród moich znajomych obrzydzenie. I szczerze powiedziawszy, choć nie należę do osób wrażliwych, również kilkakrotnie zamykałam książkę, aby móc przekląć.

Narratorem jest małe dziecko - język jest z zamierzenia prosty. Żałuję jedynie, że nie bardziej - momentami denerwowały mnie zbyt inteligentne wypowiedzi dziesięciolatka. Autor jednak starał się, aby czytelnik miał wrażenie, że czyta opowieść dziecka. Dziecka, które było świadkiem barbarzyństwa, częścią wynaturzonego przez wojnę świata.

Książka zdecydowanie dla ludzi o mocnych nerwach. Warto również zwrócić uwagę na kształtowaniu się światopoglądu chłopca. Daje to sporo do myślenia. W okresie PRL-u książka była zakazana. Przez długi czas była znana bardziej na świecie niż w Polsce. Nie jest oparta na faktach, ale zawiera wątki autobiograficzne.