Czy kobiety umieją pisać o wojnie? Powinny umieć, bo dlaczego nie? Właśnie czytam "Dziecko Estery" i jestem zawiedziona. Może dlatego, że kobiety piszą inaczej, a ja nie jestem przyzwyczajona, ponieważ do tej pory czytałam powieści wojenne napisane przez mężczyzn? Czytam tę powieść i nie czuję atmosfery, głowa mnie nie boli od huku bomb, nie jest mi zimno, nie jestem głodna i ani trochę nie czuję zapachu krwi. Może jestem rozpieszczona przez "Towarzyszy broni", "Na zachodzi bez zmian", czy "Wojnę i pokój". Może, ale czytając tamte dzieła było mi zimno, byłam głodna i czułam zapach krwi. A tu nic. Czytam i czekam kiedy zacznie mi się podobać? A może po prostu książka jest kiepska?