Kim naprawdę był Francisco Goya? To pytanie towarzyszy czytelnikom książki Jacka Dehnela „Saturn”. Książki, która z fragmentów informacji mających swoje uzasadnienie biograficzne, jak przekonuje nas sam autor, wydobywa na światło dzienne te mniej znane lub dotąd przemilczane wiadomości dotyczące życia hiszpańskiego malarza.

Co ciekawe, ów rys historyczny postaci dokonuje się w oparciu o wypowiedzi bohaterów, którzy pozostają z nią w ścisłej relacji. Taki sposób ujęcia tematu stwarza wrażenie wiarygodności przekazu, a nade wszystko przyciąga uwagę odbiorcy, który niejako staje się powiernikiem rodzinnych sekretów.

A sekretów jest wiele i jak ujawnia narracja, każdy zasługuje na szczególną uwagę, gdyż stanowi klucz do zrozumienia działań głównego bohatera. Trudne relacje rodzinne, brak poczucia własnej wartości oraz uleganie żądzom ciała to tylko nieliczne z wątków podjętych przez Dehnela.

Tekst literacki, dla którego kanwą stała się postać wielkiego artysty, będącego na usługach hiszpańskiego dworu, stanowi zatem próbę odmitologizowania jednostki. Nadanie jej bardziej ludzkiego wymiaru. Bo przecież talent nie zawsze idzie w parze z umiejętnością radzenia sobie z życiem, a sława nie jest gwarancją szczęścia i zadowolenia z samego siebie.