Pana Dostojewskiego nikomu przedstawiać nie trzeba, ale znane są głównie jego wielkie powieści. Prawdopodobnie mało kto jest w stanie wymienić tytuły inne niż "Zbrodnia i kara", "Bracia Karamazow" czy "Biesy". Jako że łykam wszystko, co ma nazwisko "Fiodor Dostojewski" na okładce, i ta książka musiała w końcu wpaść w moje łapy.

"Zimowe notatki..." są króciutkie i bez problemu można ich lekturę skończyć w godzinę*. Kto spodziewa się czegoś na miarę powieści Dostojewskiego lub choćby czegoś w stylu jego opowiadań, może się poczuć zaskoczony. Jest to raczej zbiór przemyśleń autora po podróżach po Europie (Paryż, Niemcy, Anglia). Tak naprawdę jedyną wartością tej pozycji są zabawne anegdotki dotyczące odwiedzanych państw oraz możliwość poznania niewielkiego (acz, wydaje mi się, istotnego) wycinka z życia pisarza. Wszytko to podane w bardzo atrakcyjny sposób (Fiodor wiedział, jak posługiwać się piórem).

Trudno nawet napisać coś więcej o tej książce - jest za krótka, by traktować ją jako samodzielną pozycję i by specjalnie się nad nią rozwodzić. Niemniej jednak - jeżeli ktoś lubi Dostojewskiego i nie zna jeszcze "Zimowych notatek...", powinien jak najszybciej to nadrobić (zwłaszcza że można przeczytać je podczas picia porannej kawy).



---
* Książeczka ta została wydana przez wydawnictwo, z którego istnienia nie zdawałem sobie sprawy - Czuły Barbarzyńca Press. Fascynuje mnie, dlaczego wydali coś, co zmieściłoby się na ~50 stronach, w formie małej książeczki o objętości dwustu stron, żądając za to prawie trzydziestu nowych złotych. Rozbój w biały dzień.

[Recenzje umieściłem wcześniej na swoim blogu]