"Pancerne serce" to ósmy tom cyklu o norweskim policjancie Harrym Hole. W związku z tym zamierzam mocno ograniczyć swoje zachwyty nad tą konkretną książką (ci, którzy przeczytali wcześniejsze siedem tomów, zapewne i tak sięgną po ósmy), na początek napiszę zamiast tego co nieco o całym cyklu i jego cechach charakterystycznych.

W niektórych cyklach kryminałów kolejność czytania nie ma żadnego znaczenia, tu jest niestety odwrotnie, kolejne tomy należy zaliczać po kolei. Wynika to z faktu, że oprócz zagadki "podstawowej" Harry po godzinach walczy z "Ośmiornicą" w norweskiej policji, a ten wątek jest kontynuowany z tomu na tom. Tak jest szczególnie w przypadku" Trylogii z Oslo" (tomy od trzeciego do piątego) - ściga tam "złego policjanta" przez kolejne trzy części. Jeśli zaczniemy czytanie np. od "Pancernego serca", gdzie siłą rzeczy są wzmianki o tej sprawie, od razu znamy rozwiązanie zagadki z wcześniejszych tomów. Stosunkowo autonomiczny jest tylko "Człowiek nietoperz", a to przez fakt przeniesienia akcji do Australii.

Bohaterem cyklu jest Harry Hole - jeden z najlepszych norweskich specjalistów od seryjnych morderców. A ponieważ jest najlepszy, wszyscy norwescy psychopaci chcą wypróbować swoje umiejętności właśnie na nim. Dość często zatem okazuje się, że kolejny "seryjniak" był osobą z otoczenia Harry'ego lub kogoś z ludzi mu bliskich. Dlatego też Harry, i tak wykazujący skłonność do nałogów, po każdym śledztwie doznaje lekkiego załamania nerwowego, rzuca wszystko i pogrąża się jeszcze głębiej w piciu/ćpaniu itd.

Harry ma oczywiście swoje życia prywatne, od trzeciego tomu związany jest z piękną Rakel, matką Olega, który w Harrym widzi wzór ojca. Niestety, częściowo przez nałogi Harrego, częściowo przez fakt, że kolejni psychopaci, chcąc podroczyć się z Harrym, biorą sobie za cel właśnie Olega lub Rakel, ta ostatnia postanawia zniknąć na zawsze z jego życia (i z Oslo).

Punkt wyjścia "Pancernego serca" jest taki, że znika z Oslo również Harry. Osiedla się w Hongkongu, gdzie testuje nowy nałóg - opium, a do tego oddaje się hazardowi, przy okazji ściągając sobie na kark triadę. Niestety, jak to zwykle już bywa w jego życiu, w Oslo znów zaczynają ginąc młode kobiety, więc szef Harry'ego wysyła największa szprychę z wydziału do Hongkongu na poszukiwanie wybitnego eksperta. Ponieważ natura ciągnie wilka do lasu manewr się udaje, i Harry rozpoczyna śledztwo.

Daruję sobie tym razem jakiekolwiek opisy, ale część "detektywistyczna" naprawdę mi się podobała. Wielokrotne zwroty akcji, komplikacje, co chwila "ostateczne" rozwiązania, które za moment okażą się fałszywe (a o tym, że tak będzie, wiemy tylko dlatego, że sporo jeszcze zostało do końca). Historia niby nieprawdopodobna, ale poprowadzona tak pomysłowo, że jestem w stanie w nią uwierzyć :).

Polecam tym, którym trzeba polecać :). Miłośnicy cyklu już pewnie i tak zdążyli przeczytać :).