Oj, nie było aż tak fajnie, jak obiecywała w swojej recenzji "Nie zazna już ten, co spokój i sen" oyumi! A jednak i tak warto tę książeczkę przeczytać.

Zdarzyło mi się w ostatnich latach przeczytać kilka książek popularnonaukowych i każda z nich była lepsza od "Bzyka". Po prostu dlatego, że były znakomite. "Bzyk", przy fantastycznym wyborze tematu (kto by pomyślał, że można o seksie naukowo!) i dobrze wybranym klimacie, ma drobny feler - rozpada się na mnóstwo ciekawostek. Po lekturze mam wprawdzie w głowie trochę niezwykłej wiedzy, ale tak całościowo trudno mi powiedzieć, co współczesna nauka o seksie wie, co tylko podejrzewa, a co musi dopiero wyjaśnić. Słowem - mam poczucie, że pożarłem nieco sieczki.

Humor pani Roach też nie do końca przypadł mi do gustu. Tekst w większości nie był zabawny, puenty wyglądały na doklejone nieco na siłę, a czasem nawet wydały mi się niepotrzebnie złośliwe. Chyba że chodzi o azjatyckiego doktora operującego penisy - ta postać wydaje mi się zabawna sama w sobie!

No, ponarzekałem sobie na miałkość i niedostatek humoru, jednak im dłużej czytałem, tym bardziej mi się podobało. To dosyć niesamowite, że mgła tajemnicy do dziś okrywa np. takie rzeczy, jak żeński orgazm! Mnie, urodzonemu już w epoce, w której seks (przynajmniej jako zjawisko) nie wydaje się rzeczą społecznie wstydliwą, trudno to sobie wyobrazić. Tym trudniej zdać sobie sprawę, że nadal na "takie" badania nie bardzo da się pozyskać fundusze i prowadzące je jednostki naukowe muszą przybierać barokowe, mało zrozumiałe nazwy po prostu po to, aby móc funkcjonować.

Książkę polecam na podróże (a choćby i pociągiem!) lub dla odświeżenia wyobraźni. Takie lekkie przerywniki mają w sobie i tak więcej wiedzy niż batonik cukru, a korzyść płynąca z rozbudzania ciekawości świata i radości czytania jest nie do przecenienia. Teraz z chęcią pożrę coś bardziej treściwego.