Zacząłem czytać sam, ale zaraz lektura stała się rodzinną - dziecko z żoną słuchali z zaangażowaniem, zachwycając się Panem Betonem, rezolucją Adasia i językiem "Dukajca".

Fascynująca, językowa głównie, podróż przez świat PRL. Rodzina Adasia zostaje w nocy zabrana z domu, on zostaje sam, pozostawiony na pastwę losu. Przygarnia go były przodownik pracy, Pan Beton, który chce pomóc mu w uwolnieniu rodziny. Wszystko kapitalnie pokazane przez pryzmat dziecięcej wyobraźni: zamiast jasno wyłożonych faktów - jakieś przeczucia i próby racjonalizacji na poziomie 5-latka. Adaś jest synem pisarza, więc i wyobraźnię ma sporą, a przede wszystkim... umie pisać na maszynie... umiejętność kluczowa w świecie zbiurokratyzowanym, bo oprócz przeciwności piętrzonych przez Milipantów pojawi się też Biuro Członka, ale i tam sobie Adaś poradzi.