Spisane 20 lat po wojnie, ale opracowane i wydane dopiero teraz, wspomnienia tłumaczki pracującej przy komisji lekarskiej obozu przejściowego w Pruszkowie pokazują, widziane oczami dwudziestoletniej dziewczyny, sylwetki wielu osób spośród polskiego personelu, sposoby, w jakie codziennie walczyły one o ocalenie każdego człowieka oraz emocje i zagrożenia, jakie tej walce towarzyszyły. Ponadto ilustrują grę, jaką prowadzili Polacy i niektórzy Niemcy, dla których człowieczeństwo i honor były ważniejsze od przynależności narodowej. Wszystko tchnie miłością do ojczyzny i człowieka oraz umiłowaniem honoru i prawdy godnymi największych bohaterów tamtego pokolenia.

[Gondwana, 2007]