Zejście się świata władzy i świata zbrodni było dla ich przedstawicieli olśnieniem. Ministrowie i posłowie nauczyli się stosować i cenić przemoc jako prosty i skuteczny instrument sprawowania władzy. Nie przerażała już ich, nie budziła odrazy. Odkryli też, że władza wykorzystana w przestępczych celach stwarza nieograniczone wręcz możliwości. Nie tylko niewspółmiernie pomnaża zyski, ale nie ściąga potępienia, jakie dosięgało zwyczajnych przestępców. Zbrodnia popełniona w majestacie prawa w mniemaniu jej sprawców przestawała nosić znamiona zbrodni.

[s. 54]