Reality show... tutaj mamy obraz tego, czym może się stać owo zjawisko za kilkanaście lat, gdy już pokona się tę granicę dobrego smaku, jaka podobno jeszcze istnieje. Ale to już było, nie? Już kiedyś ludzie umierali na oczach tłumu, który się cieszył i wiwatował na ten widok... tylko że u Kinga robią to niejako na własne życzenie, dopiero w trakcie swojej drogi ku śmierci przekonując się, że z tej drogi powrotu już nie ma. To taka alegoria życia i śmierci, idziesz, idziesz, a kiedy staniesz, bo braknie ci sił, to po prostu umrzesz. Prosto, bez jakichś ozdobników, ukazuje nam to autor na stronach tej książki. Polecam, ale nie wszystkim, ci, którzy wolą lukier i przenośnie, niech lepiej poczytają coś innego. Bo tu nie ma ani lukru, ani przenośni, jest tylko ból i świadomość, że jeśli staniesz... to zarobisz kulę w łeb.