Żyjący w latach 1889-1946 Ludwig Winder, pisarz austriacki, był felietonistą, krytykiem teatralnym i literackim. Wiele lat spędził w Pradze związany z niemieckojęzyczną gazetą "Bohemia" i tzw. "Praskim Kręgiem" pisarzy (Franz Kafka, Max Brod, Egon Erwin Kisch, Franz Werfel i inni). Dorobek Windera obejmuje dwanaście powieści, opowiadania, dramaty i poezje.

Opublikowana w roku 1937 powieść "Następca tronu" jest historią konfliktu między cesarzem Franciszkiem Józefem a jego bratankiem Franciszkiem Ferdynandem, który został następcą tronu tylko dzięki zbiegowi szczęśliwych dla siebie przypadków. Przedstawia ona także dzieje upadku starej dynastii Habsburgów i ich wielkiego państwa: zniedołężniały władca i schlebiająca mu dworska kamaryla nie potrafią zrozumieć narastających w kraju i w Europie konfliktów i nie podejmują żadnych działań, aby zapobiec katastrofie. Przede wszystkim jednak jest to książka o ludzkich namiętnościach: chorobliwej ambicji, żądzy władzy, miłości, nienawiści i zwykłej podłości, nie pozbawiona akcentów dramatycznych, a niekiedy wręcz sensacyjnych. Przejrzysta kompozycja, wartka fabuła, plastycznie zarysowane postacie, piękny styl - oto literackie walory dzieła.

Sposób przedstawienia przez Windera dynastii i cesarstwa Habsburgów wyraźnie przeciwstawiał się wzbierającej w owym czasie fali nostalgii za starą monarchią i kształtowaniu się habsburskiego mitu. Nie odpowiadał również kryteriom oceny historii w Schuschniggowskiej Austrii. W grudniu 1937 roku austriacka prasa doniosła: "Urząd kanclerza, na podstawie ustawy o ochronie tradycji, zabronił rozpowszechniania w Republice książki Ludwiga Windera "Następca tronu" opublikowanej przez Wydawnictwo Humanitas w Zurychu. Naruszenie zakazu będzie karane grzywną do 5000 szylingów lub trzema miesiącami aresztu".

[Wydawnictwo Literackie, 1990]