Emmanuel Schmitt nie zaskakuje. Jak zawsze, jego książkę czyta się w jeden wieczór (choć jest jak na razie najgrubszą pozycją tego autora wydaną na rynku polskim), a pisząc ściślej - czyta się ona sama. Nie wiemy nawet, kiedy kartki same się przewracają. Bohaterem tej przypowieści (bo tak trzeba określać kolejne książki tego współczesnego moralisty) jest młody człowiek, który za cenę sławy zaprzedaje duszę znanemu artyście. Fabuła prowadzi do morału - nie liczy się to, jak postrzegają nas inni, ale to, co mamy w sobie.

Proste, łatwe i przyjemne.