Nigdy do tej pory nie zetknęłam się z twórczością tej autorki. Oglądałam ekranizację jednej z jej książek, "Czarnoksiężnik z Archipelagu". Muszę przyznać, że nie przypadła mi do gustu. Nastawiło mnie to raczej negatywnie do twórczości Ursuli Kroeber Le Guin. Jednak po przeczytaniu tej powieści musiałam zmienić zdanie.

Główna akcja powieści rozgrywa się na Wyżynach. Jałowej, kamienistej krainie smaganej przez zimne wiatry. Jej mieszkańcy - równie zimni i dumni jak ona - mają niezwykłe moce, zwane darami. Dar przechodzi z ojca na syna, z matki na córkę i przynależy do konkretnego rodu. Niektórzy z zamieszkujących tamte ziemie ludzi potrafią przywoływać zwierzęta lub rozpoznawać choroby, a inni jednym gestem podpalić pola lub powykręcać ludzkie kończyny w nienaturalny sposób, jeszcze inni mają w swej mocy doszczętne niszczenie istoty rzeczy. Jednak pomimo tych niezwykłych zdolności wiodą oni życie trudne i pełne niebezpieczeństw. Muszą walczyć o ziemię i stada bydła, a jeśli zabraknie na nich chłopów - chwytać brańców. Żyją w wielkim oddaleniu od siebie, a ich życie koncentruje się wokół Kamiennych Domów. W dużej mierze przypominają zubożałą szkocką szlachtę.

W takim właśnie otoczeniu wychowuje się dwójka głównych bohaterów. Orrec - jeden z Casprów i Gry - potomkini Barrów. Oboje są dziećmi brantorów, czyli głów rodów i oboje mają odziedziczyć dary właściwe dla ich rodów. Ich życie biegnie takim samym rytmem, jak innych mieszkańców wyżyn i we właściwym czasie u obojga objawiają się odpowiednie moce. Sprawy zaczynają się komplikować, kiedy okazuje się, że Gry nie chce przywoływać zwierzyny łownej na polowaniu, a dar Orreca staje się dziki i niemożliwy do kontrolowania. Po pewnym czasie bohaterowie przekonują się jednak, że nie zawsze wszystko jest tym, na co wygląda.

Książka jest raczej krótka, lecz nie jest to bynajmniej łatwa i przyjemna lektura. Nie ma tutaj wielkich spisków, rozlewu krwi czy walki o losy świata. Są tylko trudności codziennego życia pośród stepów i problemy dorastających dzieci. Tak naprawdę jest to książka o dojrzewaniu i poszukiwaniu samego siebie. Jest w niej wiele głębokich treści, które można zrozumieć dopiero wtedy, gdy czyta się między wierszami.

Podsumowując: nie jest to książka dla każdego. Nie spodoba się ona zapewne tym czytelnikom, którzy lubią wielkie wojny, pełne krwi, magii i walk o ocalenie ziemi. Jednak z pewnością przypadnie ona do gustu osobom lubiącym powieści poruszające problemy życia codziennego i posiadające swoisty klimat.