- Tak, widocznie śmierci Hastingsa nie można było uniknąć - mówił Grant, przewracając kartki "Ryszarda III" More'a. - Nawet sir Tomasz stwierdza: "Niewątpliwie Protektor kochał go bardzo i bolał nad jego utratą". A co się stało ze Stanleyem i Johnem Mortonem?
- Stanleya ułaskawiono. Dlaczego pan jęknął?
- Biedny Ryszard. Tym podpisał swój wyrok śmierci.
- Wyrok śmierci? Czemu?
- Bowiem właśnie nagła decyzja Stanleya, że przejdzie na stronę wroga, spowodowała klęskę Ryszarda pod Bosworth.
- Niemożliwe?
- Aż dziw pomyśleć, że gdyby tylko Ryszard dopilnował, by Stanley dał głowę, tak jak ją dał drogi przyjaciel Hastings, to wygrałby bitwę pod Bosworth, nie byłoby nigdy żadnych Tudorów, a ów garbaty potwór straszący w tradycji tudorowskiej nigdy by nie został wymyślony. Sądząc z początkowych osiągnięć, panowanie Ryszarda byłoby chyba najlepszym i najbardziej oświeconym okresem w dziejach Anglii*.


---
* Josephine Tey, "Córka czasu", tłum. Krystyna Jurasz-Dąmbska, Oficyna Wydawnicza "Graf", 1990, s. 110.