O ile pierwsza część nie była powalająca (nudy, nudy, nudy, nudy), tak druga część była rewelacyjna! Wciągająca jak czarna dziura (w każdym razie pierwsza połowa). Druga połowa, podobnie jak pierwsza część zaczęła być nudna, ale pod koniec książki autorka na powrót mnie zachwyciła. Ale teraz o trzeciej części, (bo w końcu to o niej piszę ten tekst)dosłownie wbiła mnie w fotel (bądź krzesło, zależnie kiedy i gdzie czytałam). W przeciwieństwie do innych książek które wcześniej czytałam, w tej powieści NAPRAWDĘ obchodził mnie los bohaterów. Od ostatnich kilku rozdziałów dosłownie nie mogłam się oderwać. Te rozdziały były zdradzieckie jak chipsy: gdy przeczytałeś/łaś jeden rozdział (tak jak z chipsem, zjesz jednego...), czytałeś następny i następny i następny... Książka ta podobała mi się także dlatego gdyż tak bardzo nie była by podobna do ,,Zmierzchu''. W przeciwieństwie do idealnego (pięknego, szybkiego, silnego, błyszczącego w słońcu, z pięknym fryzem i (najważniejsze) bogatego) wampira, jeden z głównych bohaterów (mówię o Akkarinie) nie był idealny. W końcu poznajemy go jako tego ,,złego brzydkiego Pana". Z powyżej wymienionych powodów bardzo polecam książki Trudi Canavan!