Najnowsza książka Sary Waters odbiega nieco od innych jej książek - nie tylko z powodu zmienionej formy, ale także z powodu akcji rozgrywającej się tym razem w latach czterdziestych XX w., a nie w epoce wiktoriańskiej, jak jej wcześniejsze powieści.

Opowiada ona o losach czwórki osób, które powiązane są ze sobą, chociaż nie bardzo o tym wiedzą. Ukazuje ona zależności między ludźmi, a także starą prawdę, która mówi o tym, że świat jest mały.

W "Pod osłoną nocy" możemy nie tylko obserwować losy i zachowania ludzi podczas wojny, ale także wnikamy w ich umysły i uczucia. Powieść owiana jest tajemnicą poprzez wydarzenia ukazane w retrospektywie, tj. od końca. Utrzymuje nas w pewnej niepewności, nie wyjaśnia wszystkiego od razu, przez co sprawia, że czytamy ją szybko i z niecierpliwością. Jak w każdej powieści Sary Waters, mamy też wątek homoseksualny i możemy dostrzec problemy dotykające osoby z tej społeczności.

Jeśli chodzi o moją opinię, to wg mnie nie jest to najlepsza książka S. Waters, ale na pewno warto ją przeczytać, a chwile spędzone z tą powieścią na pewno nie zostaną zmarnowane i pozostawią coś w naszych umysłach.