Nie śpieszę się, mam niewysłowioną przyjemność z delektowania się tym tekstem (nawet jeśli najczęściej jest to w autobusie miejskim, czasami na stojąco...)B. Wachowicz "Rudy, Alek, Zośka. Gawęda o bohaterach >>Kamieni na szaniec<<"
Kolejny cytat, który zrobił na mnie wrażenie:
"Wróciwszy jako bankrut na matki ziemi łono... mam trochę czasu do myślenia... więc myślę i Wam częściowo też to radzę.
Zastanówcie się przede wszystkim, jaki jest Wasz stosunek do całej imprezy? Zbadajcie głębię tego stosunku. D l a c z e g o to robicie? Co Wam to daje, a co innym. (...)
Unikajcie p ł y c i z n y, niech każdy czyn Wasz będzie odbiciem głębi myślenia i odczuwania. Miejcie na uwadze motywy, które Was do tego skłaniają. (...) Ponadto zalecam Wam: a) dążcie do naprawdę silnego zżycia!! Niech każdy więcej i n n y m poświęci czasu, więcej się n i m i i n t e r e s u j e, przestaje, rozmawia i myśli, jakby mu pomóc... - no i co w tym kierunku robi - a więc w s p ó ł ż y j c i e razem. (...) b) nie tylko róbcie razem, lecz w s p ó l n i e planujcie i opracowujcie zamierzenia, c) przemyślcie każdy krok! d) notujcie spostrzeżenia i w y c i ą g a j c i e z n i c h wnioski, e) k o r z y s t a j c i e i w y z y s k u j c i e d o ś w i a d c z e n i a swoje i innych, f) dzielcie się zdobyczami z innymi."

Cytat ten, jak i wiele innych skłania mnie do przemyśleń nad moją postawą, ale również do zastanowienia się nad postawą pokolenia, do którego należę.... Mam prawie 30 lat, a Alek pisząc powyższe słowa miał zaledwie 22... Rudy, gdy umierał miał 21... muszę coś w sobie zmienić... stać się godnym ich pamięci. Ale bez fanfar, po cichu, dla samego siebie i dla swoich najbliższych...
Może mi sie uda:)