Wzruszająca opowieść o różnych rodzajach kobiecości.


Historia Sonieczki przypomina bajkę o Kopciuszku. Nieśmiała, niepozorna dziewczyna dorasta w odpychającej radzieckiej rzeczywistości i ucieka przed nią w świat książek. Bajkowy element pojawia się w postaci Roberta Wiktorowicza, malarza, który zdobył sławę w Paryżu i był na tyle nierozsądny, że wrócił do ojczyzny. Sonieczka pracowała w bibliotece w Swierdłowsku, gdzie Robert Wiktorowicz przebywał na zesłaniu. Ujęty łagodnością dziewczyny oświadczył się jej. Zamieszkali razem w nędznej chacie w stepach, ale Sonieczka czuła się szczęśliwa: miała męża, którego kochała, zdrowe dziecko i miejsce do życia - całkiem nieźle, jak na stalinowskie czasy.

Po latach wracają do Moskwy, poprawiają im się warunki materialne, mąż znów staje się sławny... Ale bajka się kończy, gdy córka przyprowadza do domu szkolną koleżankę - młodziutką Polkę, Jasię.


Sonieczka jak bohaterowie Czechowa i Bunina prowadzi zwyczajne życie, w którym szczęśliwe chwile przeplatają się z tragicznymi. Godzi się z rzeczywistością i uważa, że dostała od życia więcej, niż się spodziewała.

[Philip Wilson, Warszawa 2004]