Zacytowana na okładce opinia szwedzkiego krytyka Magnusa Utvika może wprawić w konsternację lub oburzyć niejednego wielbiciela współczesnych powieści kryminalnych. "Nie zawracajcie sobie głowy Stiegiem Larssonem, Kallentoft jest lepszy". Czy to w ogóle możliwe?

No, cóż… możliwe jest na pewno, bo przecież mało istnieje takich dzieł – nie tylko w obrębie literatury kryminalnej, ale jakiejkolwiek – które byłyby skończonymi doskonałościami i do tego trafiały w gust absolutnie wszystkich czytelników. Że Kallentoft jest INNY niż Larsson, przyzna zapewne większość czytelników. Ale czy rzeczywiście potrzebne jest takie wartościowanie: "lepszy-gorszy"?

Zacznijmy od początku, czyli od intrygi. W przeraźliwie mroźny lutowy poranek kierowca auta przejeżdżającego przez odludną okolicę dostrzega wiszące na drzewie, potwornie okaleczone zwłoki otyłego mężczyzny. Na wezwanie przybywają policjanci z komisariatu w Linköpingu: Malin Fors i Zeke Martinsson. Wkrótce dowiadują się, że zamordowany to notoryczny podopieczny opieki społecznej, chory umysłowo samotnik, pośmiewisko dzieciaków i chuliganów. Kto mógłby chcieć śmierci nieszkodliwego "Bengana Piłki" i co skłoniło zabójcę, by tak się nad nim pastwić? Pierwsza hipoteza sugeruje, że denat przypadkowo wpadł w ręce jakiejś sekty, składającej ofiary z ludzi na wzór przedchrześcijańskich plemion zamieszkujących Półwysep Skandynawski. Ale w miarę postępu śledztwa pojawiają się coraz to nowe tropy i coraz to bardziej przerażające upiory przeszłości dręczące niejednego mieszkańca okolicy… W końcu dociekania Malin nadadzą śledztwu właściwy kierunek, ale nim to się stanie, zdążymy się jeszcze sporo dowiedzieć o niej samej i o wielu osobach zaangażowanych w sprawę. (...)

Zapraszamy do zapoznania się z całością recenzji w magazynie BiblioNETkowym "Literadar":

Autor recenzji: Dorota Tukaj

Recenzja ukazała się w magazynie BiblioNETkowym Literadar (nr 4)