„A kto w ogóle słyszał, żeby dziewczyna odrzucała mężczyznę dlatego, że pomylił nazwisko jakiegoś obcego pisarza (*), albo dlatego, że miewa przygody? Wszyscy bogaci mężczyźni lubią się zabawić i muszą się wyszumieć.”

„Ile razy otwierała usta, żeby powiedzieć, jaka jest nieszczęśliwa, tyle razy ojciec zaczynał ją pouczać; cnotliwa kobieta, mówił, powinna stłumić swoje uczucia i nie pragnąć niczego ponad to, co jest jej obowiązkiem wobec męża. To, że za nim tęskni, to dobrze, to zaleta, ale nie powinno się słyszeć narzekającej kobiety. W istocie „porządnej kobiecie” nie wolno mieć swojego punktu widzenia, a jeśli już doszło do tego, że ma, to z pewnością nie powinna być do tego stopnia bezczelna, żeby o nim mówić.”

„Tradycyjnie kobieta wyrażała miłość do mężczyzny w ten sposób, że zgadzała się z nim we wszystkim – i mojej babci przychodziło to w naturalny sposób.”

„Była gorliwą buddystką i każdego dnia modląc się, prosiła Buddę, żeby tylko nie reinkarnował jej znowu w kobietę. „Może być pies albo kot, tylko nie kobieta” – mamrotała do siebie, kręcąc się po domu, na każdym kroku przepraszając, że żyje.”

„To właśnie w pokrytym śniegiem Harbinie, z jego stylowymi, starymi budynkami, z atmosferą niespiesznej zadumy i poezji unoszącej się w powietrzu, rodzice zakochali się w sobie. Ojciec napisał dla mamy przepiękne wiersze. Nie tylko były utrzymane w eleganckim, klasycznym stylu, co wskazywało na godną uwagi znajomość rzeczy, ale jeszcze przy okazji mama odkryła, że ojciec jest znakomitym kaligrafem, co sprawiło, że jej szacunek dla niego jeszcze bardziej wzrósł.”

„W ciągu kilku tygodni po przybyciu, mamie wyznaczono pracę. Ojciec konsultował się w tej sprawie, ale, zgodnie z dobrą starą chińską tradycją, nie z matką.”

„Kiedyś byłam i w mojej szkole świadkiem bicia nauczycielki. Była to nauczycielka filozofii, która zachowywała się dość surowo wobec tych, którzy nie radzili sobie odpowiednio dobrze z jej przedmiotem. Niektórzy z nich nienawidzili jej i teraz została oskarżona o to, że jest „dekadentką”. Dowodem na to – jak również na fakt, jak konserwatywni byli uczestnicy Rewolucji Kulturalnej – miało być to, że swojego przyszłego męża spotkała w autobusie. Zaczęli ze sobą gawędzić, a potem zakochali się w sobie. Miłość, która wyrosła z przypadkowego spotkania, była uważana za oznakę braku moralności.”

"Produktem Rewolucji Kulturalnej było także sporo wojowniczo nastawionych purytan, w większości młodych kobiet. Inna dziewczyna dostała kiedyś miłosny liścik od szesnastoletniego chłopaka. Odpisała, nazywając go „zdrajcą rewolucji”: „Jak możesz myśleć o takich rzeczach, kiedy wróg klasowy ciągle czyha, a ludzie w kapitalistycznym świecie żyją w otchłani nędzy?”"

„Normalnie kobieta wchodziła do rodziny męża i uważano za wielkie upokorzenie dla mężczyzny, jeśli wprowadzał się do domu rodziców żony. Jednak nasz sąsiad znalazł w końcu młodego człowieka z bardzo ubogiej górskiej wioski, który za wszelką cenę chciał się stamtąd wyrwać i małżeństwo stanowiło jego jedyną szansę. Jego pozycja w domu żony była więc bardzo niska. Często słyszałam, jak teść na cały głos obrzucał go wyzwiskami. Żeby go jeszcze bardziej udręczyć, zabraniał córce spać z mężem. Nie ośmielała się protestować, ponieważ „uległość wobec rodziców”, głęboko zakorzeniona w konfucjańskiej etyce, nakazywała dzieciom bezwzględne posłuszeństwo wobec rodziców, a także, ponieważ nie powinna sprawiać wrażenia, że pragnie spać z mężczyzną, nawet z własnym mężem. Uważano, że czerpanie przyjemności z seksu przynosi kobiecie wstyd.”

* wspomniany mężczyzna myślał, że „Panią Bovary” napisał Maupassant :)

Dzikie łabędzie: Trzy córy Chin (Chang Jung)