„Fantastyczne samobójstwo zbiorowe” to pierwsza książka Arta Paasilinny, którą miałam przyjemność przeczytać. Zaciekawił mnie intrygujący tytuł oraz chciałam poznać fińską literaturę, która dotąd była mi słabo znana. Jedno jest pewne – warto tę książkę przeczytać!

Finlandia – kraj mocno wysunięty na północ, gdzie przez dłuższą część roku słońce nie wychodzi zza chmur. Z drugiej strony - piękne i liczne jeziora, obcowanie z naturą i wszechobecny spokój... W takiej scenerii rozgrywa się właśnie powieść Paasilinny.

Główny bohater, zmęczony niewdzięczną pracą i niezadowolonym szefem, samotny z powodu odejścia żony i pragnący dla siebie innego życia, wchodzi do stodoły z pistoletem w ręku. Jednak, jak się okazuje, miejsce to cieszy się wzięciem - nasz bohater spotyka tam pułkownika Hermanniego, który zamierza się powiesić. Dwóch obcych sobie mężczyzn w średnim wieku, z bagażem doświadczeń życiowych, widząc skalę problemu postanawia zebrać więcej osób i wspólnie zakończyć ziemską wędrówkę. W tym celu zamieszczają ogłoszenie, a potem wyruszają w pełną przygód podróż po Europie, szukając odpowiedniego miejsca na zbiorowe samobójstwo. Będzie to niezwykła podróż, ale więcej nie zamierzam zdradzać ;).

Ta książka zdecydowanie nie jest dramatem ani smutną, refleksyjną prozą, choć komedią też bym jej nie nazwała. Jest to powieść pełna nadziei i siły, jakie w człowieku może wzbudzić drugi człowiek i otaczający go świat. Są tu ukazane proste uczucia – smutek, zachwyt, strach, chęć przynależenia do wspólnoty i przeżycia przygody. To pozycja, która odmienia sposób patrzenia na siebie i życie. Nie ma tu zawiłych wywodów psychologicznych, roztrząsania licznych problemów, które doprowadzają człowieka na skraj wytrzymałości ani pouczania. To prosta historia, która jednak najlepiej i najmocniej trafia w czuły punkt i pozostaje w pamięci na długo.

Wspaniałe fińskie poczucie humoru, fabuła pozbawiona sztucznego moralizatorstwa oraz specyficzne podejście do tematu samobójstwa sprawiają, że książkę czyta się z ogromną łatwością i nieukrywaną przyjemnością. Polecam na wszelkie smutki, zimową chandrę oraz przede wszystkim tym, którzy już zwątpili i nie oczekują od życia za wiele.