"Śmierć urzędnika", króciutkie (zmieściłoby się na jednej stronie A4) opowiadanie Antoniego Czechowa, w bardzo humorystyczny sposób przedstawia stosunki urzędnicze w carskiej Rosji.

Akcja jest prosta. Czerwiakow, niski rangą urzędnik, podczas oglądania operetki kicha i... opluwa znaczącą personę. Bohater przeprasza raz, drugi, trzeci... Jednakże wciąż zdaje mu się, iż tamten pokajania się jego nie przyjmuje, więc wciąż przeprasza - puka codziennie do jego drzwi, chce napisać list. Jak można się domyślić, jako natręt nie jest dobrze traktowany: przepraszany mężczyzna odnosi się do niego z coraz większą bezczelnością.

Ta zabawna, shiperbolizowana sytuacja ukazuje zależność ludzi o niższym stopniu w dawnej rosyjskiej tabeli rang urzędniczych od tych wysoko postawionych. Czechow chciał jakby powiedzieć: "Bez pozwolenia tamtego i kichnąć nie byłoby mu wolno".

Przesadnie? Rzeknę raczej: dosadnie. Absurdalna sytuacja w państwie - absurdalne jej przedstawienie w literaturze. Mistrzowsko.