Odratowałem tę książkę od zniszczenia i zapomnienia w naszej domowej biblioteczce, wiele, wiele lat temu. Częściowo za "biblioteczkę" służyło tajemne i straszne miejsce zwane "Za Szafą" (czyli zamurowana wnęka w ścianie, w której kiedyś były drzwi; w starym budownictwie, czyli tzw. kamienicach, drzwi wychodziły często nie tylko na korytarz, ale również z pokoju do pokoju - prawdziwe pałace, nie to co teraz w blokach :)). Czasem były niepotrzebne, więc się je zamurowywało lub po prostu zastawiało szafą, bo akurat wymiarami pasowała do tego miejsca i była bardziej potrzebna niż drzwi). Trafiały tam starsze książki, które nie mieściły się już na regale.

W tym oto strasznym miejscu mały chłopiec kiedyś zanurzył głowę, a był już w wieku, w którym mali chłopcy umieją czytać i zarażony przez mamę bakcylem czytelnictwa, i z wrodzoną chłopięcą ciekawością, sam szukał interesujących książek. Nawet w takich ciemnych, zakurzonych miejscach, gdzie strach było wkładać rękę. I pewnego razu wyszukał właśnie "Niezwyciężonego".

Kapitalna książka. Kurczę, jak to fajnie sobie przypomnieć ten miniony czas, kiedy do późna w nocy siedziałem i z wypiekami na twarzy chłonąłem opowieść o potężnych kosmonautach mierzących się z tajemniczym przeciwnikiem. Takie chwile zostają już na całe życie.

I ta wizja statku kosmicznego w postaci rakiety o kształcie pocisku. Uwielbiam tę staroświecką stylistykę w s.f. Tylko Lem mi takiej dostarcza w sposób, który w pełni akceptuję.

Książkę polecam z całego serca i jestem ciekaw, czy ta wizja Lema trafia jeszcze w gust i wyobraźnię obecnych czytelników.