"Księga Tatr" powstała w przeważającej części z fikcji, którą stworzyła służebna temu tematowi wyobraźnia pisarza. Nie można było jednak powołać tej opowieści do życia z całkowitego zmyślenia. Występują tu przecież między innymi osoby autentyczne na tle zdarzeń rzeczywistych, co trzeba było wziąć pod uwagę w konstruowaniu postaci i ich losów. Toteż w niektórych partiach posłużyłem się realiami zaczerpniętymi częściowo z literatury przedmiotu drukowanej, jak również rękopiśmiennej czy wreszcie ustnej. Nie miejsce tu na wyliczanie źródeł (których zresztą jest niewiele); wtopione one zostały w rysunek postaci, bogacąc je psychologicznie. Istotnych źródeł, powtarzam, jest mało. I tak na przykład Witkiewicz czy Chałubiński przemawiają cytatami ze swych książek, Sabała zaś opowiada dykteryjkę, którą już zapisał Stopka czy ktoś inny. Natchnieniem były mi Tatry z całym bogatym folklorem podhalańskim. Pisarz buduje powieść z różnorakiego materiału, odpowiednio go kształtując. Z tego punktu widzenia były dla mnie równie cenne artykuły Karłowicza, jak luźne notatki biograficzne Hoesicka, listy Matlakowskiego czy pamiętniki nie drukowane Chramca*.


---
* Jalu Kurek, "Księga Tatr, wyd. Iskry, 1969, s. 425.