Historia powstania "Wyprawy łowcy" George’a R.R. Martina, Gardnera Dozoisa i Daniela Abrahama sięga ponad trzydzieści lat wstecz. Przez lata powstało kilka jej wersji, by dopiero ostatnio ukazać się drukiem w formie powieści. W przypadku współpracy aż trzech autorów zachodzi poważna obawa, że jej efekt może okazać się niespójny, a w treści widoczne będą szwy w miejscach, w których zostały połączone fragmenty napisane przez różnych pisarzy. W tym przypadku jednak zdecydowanie nie należy się tego obawiać. Książkę tworzyli profesjonaliści, a za jej wykończenie odpowiedzialny był przede wszystkim Abraham. Dotyczy to wszystkich płaszczyzn książki – od języka, poprzez fabułę, a na rozłożeniu akcentów kończąc. Owszem, czasem w powieści więcej jest opisów, kiedy indziej akcji czy refleksji, ale te wahania są uzasadnione przebiegiem fabuły. Kooperacja trójki autorów przebiegła, można zakładać, wzorowo, a rezultat stanowi spójną całość nieznamionującą trzech różnych umysłów stojących za jej wykonaniem.

Konstrukcyjnie "Wyprawa łowcy" jest powieścią prostą, a fabuła ma przebieg linearny, z dwoma motywami wiodącymi. Pierwszy opowiada historię Ramóna Espejo, który uciekając przez wymiarem sprawiedliwości, odkrywa placówkę nieznanej rasy kosmitów. Pochwycony, zostaje zmuszony do pełnienia roli psa gończego, by uniemożliwić demaskację obcych. Z tej sytuacji wychodzi drugi kluczowy wątek: relacje bohatera z pilnującym go obcym, zderzenie dwóch zupełnie różnych światopoglądów, filozofii postrzegania rzeczywistości i roli jednostki. Zetknięcie się tych dwóch wizji prowadzi do ciekawych konkluzji. (…)

Zapraszamy do zapoznania się z całością recenzji w magazynie BiblioNETkowym "Literadar":

Autor recenzji: Tymoteusz Wronka

Recenzja ukazała się w magazynie BiblioNETkowym Literadar (nr 3)