Pierwsze spojrzenie na okładkę. Apetyczne literki tytułu i ponad sześćset stron zdają się obiecywać wielką księgę kucharską pełną tradycyjnych włoskich receptur i cennych porad kulinarnych. Spaghetti, pizza i lazania, oliwa z oliwek, bazylia i wszędobylski, wesoły pomidor... nic z tego! W książce nie znajdziemy ani jednego przepisu. Autorka "Sekretów włoskiej kuchni", Rosjanka od dwudziestu lat mieszkająca we Włoszech, zajmuje się tłumaczeniem prozy włoskiej (m.in. dzieł Umberta Eco) na swój ojczysty język. Rywalizacja z Nigellą Lawson o miano "kulinarnej bogini" zupełnie jej nie interesuje.

Elenę Kostiukovitch zajmuje inny aspekt gotowania i smakowania. Dwudziestoletnia codzienność w słonecznej Italii i zawodowe wyczulenie na prawdziwe znaczenie słów przekonały ją, że podejście Włochów do spraw kulinarnych jest wyjątkowe i zasługuje na uwagę.

Dlaczego Włosi lubią rozmawiać o jedzeniu? (Tak brzmi również oryginalny tytuł książki). Potrafią z pasją dyskutować o sposobach przyrządzania potraw, spierać się o dobór najlepszego sosu do konkretnego rodzaju makaronu i drobiazgowo rozwodzić się na temat jakości oliwy z oliwek. Skąd ta fascynacja gotowaniem? Dlaczego w języku włoskim tyle jest zwrotów i przenośni nawiązujących do jedzenia? Skąd liczne kulinarne aluzje w literaturze? Jak gusta kulinarne polityków mogą wpływać na sympatię wyborców? Jak to możliwe, by "rozmowy o kuchni" jednoczyły i budowały tożsamość narodu? (…)

Zapraszamy do zapoznania się z całością recenzji w magazynie BiblioNETkowym "Literadar":

Autor recenzji: Sylwia Skulimowska

Recenzja ukazała się w magazynie BiblioNETkowym Literadar (nr 3)